مى‌كند، زيرا تذكّر شيوه‌اى ذاتى است براى افزايش عقل و بالا بردن سطح آن. و پس از بيان اهمّيت عقل ما را به اين نكته يادآورى مى‌كند كه عقول همان حجّتهاى باطنى بر مردم هستند و اين كه خداوند پيامبران خود را برنيانگيخت، مگر براى آن كه درباره خدا بينديشند و در بخشى از اين پژوهش امام توضيح پيرامون بينش قرآنى و شيوه قرآن در مورد عقل را ادامه مى‌دهد.

كوتاه سخن آن كه حكمت عقل همان ارزشهايى است كه ما آدميان آن را در كارهاى خود ملاك و در اختلافات حجّت قرار مى‌دهيم كه در نتيجه همان حجّتهاى خدا هستند كه پيامبران را براى تصفيه و صيقل دادن آن در نفوس بشرى فرستاده است.

علم و موهبت عقل‌

1- گفتيم كه عقل موهبت است و به دو نوع تقسيم مى‌شود:

«حكمت» و «علم». اين كه حكمت چيست و شيوه قرآنى براى صيقل دادن آن در نفوس كدام است به تفصيل سخن گفتيم اكنون به بخش دوم «موهبت» عقل يعنى جنبه «علمى» آن مى‌پردازيم.

بينش قرآنى پيرامون عقل در اين خلاصه مى‌شود كه انسان ملاكهايى علمى در اختيار دارد كه مى‌تواند به وسيله آن پديده‌ها را بشناسد، اين ملاكها غير اكتسابى هستند و على‌رغم آن كه همچون هر موهبت ديگرى تسليم خواست انسان اند مواهبى مقدّر به شمار