تفسير بسملة (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ
الرَّحِيمِ گفتن)
[1] «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ-
به نام خداوند بخشنده مهربان.» به وسيله چه چيز مىانديشيم و تصميم مىگيريم و به
كار برمىخيزيم؟ آيا جز به نيروها و به كارمايهها است؟ چه كسى مالك اين نيروها
است و با اين كارمايهها به ما مدد مىرساند؟ آيا او خدا نيست؟ بنا بر اين هر
نيرويى كه به آن مىانديشيم يا تصميم مىگيريم يا به كار برمىخيزيم، نشانه و
آيهاى از آيات خدا و نامى از نامهاى نيكوى است، و بر ما واجب است كه بگوييم: به
نام خدا پيش از هر موج انديشه و درخشش انديشه و جنبش عمل. او خدايى است كه ما را
آفريده و راهنمايى كرده، پس هر چيز را به نام او آغاز مىكنيم، چه در حقيقت هر چيز
نامى از نامها و آيتى از آيات بزرگ او است.
و نامهاى خدا همه مظاهر بخشندگى او است، و بخشندگى او گسترده و
پايدار است. و از رحمت فراگيرى كه بر همه چيز گسترده مىشود به لفظ «الرحمن» تعبير
مىكنيم، به همانگونه كه از رحمت دايمى او كه هميشه بوده و هميشه خواهد بود، با
لفظ «الرحيم» ياد مىكنيم، و زود باشد كه رحمت دايمى خدا در روز ديگر به صورت
باغهاى پر وسعتى تجسم پيدا كند كه به مؤمنان