ننهادن به رسالت تازه اسلام مى‌آوردند و متكى بر امور قشرى و جمود بر اشخاص و سيره و روش ايشان بود.

قرآن با همانند اين برهان در آن هنگام رو به رو شد كه ابراهيم را شخصيتى نظير يعقوب دانست/ 616 كه ميان همه ديانات به يگانگى قايل بود، و بر اين مطلب چنين استدلال مى‌كند كه ابراهيم پدر همه و سازنده خانه كعبه بود كه اعراب آن را تقديس مى‌كردند، و هم اكنون نشانه‌اى از آن در مقام ابراهيم كنار خانه كعبه باقى است، و نيز در دعوت به حج خانه خدا كه دعوتى عام است و توانگران را شامل مى‌شود، و سپس قرآن به اهل كتاب يادآور مى‌شود كه اين مخالفت ايشان سبب دور شدن مردم از دين خواهد شد.

و خطاب قرآن متوجه به مسلمانان است و از ايشان مى‌خواهد كه از پيروى اهل كتاب پرهيز كنند، بدان سبب كه ايشان، در حقيقت، دعوت كنندگان به دين نيستند، بلكه خيانتكارانى نسبت به رسالتند و مردمان را به كفر دعوت مى‌كنند.

شرح آيات

تقديس اشخاص راه وحدت را مى‌بندد

[93] «كُلُّ الطَّعامِ كانَ حِلًّا لِبَنِي إِسْرائِيلَ إِلَّا ما حَرَّمَ إِسْرائِيلُ عَلى‌ نَفْسِهِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُنَزَّلَ التَّوْراةُ- همه خوردنيها بر بنى اسراييل حلال بود، جز آنچه اسراييل بر نفس خود حرام كرده بود، پيش از آنكه تورات نازل شده باشد.» اسراييل نام يعقوب است و او جدّ اعلاى قبايل بنى اسراييل بود. و او بر خود بعضى از انواع غذا را حرام كرده بود و فرزندانش بر روش او عمل مى‌كردند، و اين حرام كردن يك شريعت الاهى ثابت نبود و شواهدى بر اين در خود كتاب تورات وجود دارد.

«قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْراةِ فَاتْلُوها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌- بگو اگر راست مى‌گوييد تورات را بياوريد و آن را بخوانيد،» كه در آن خواهيد يافت كه تحريم طعام ابدى نبوده و بنا بر اين شريعت‌