دريا آمد و قلمهاى خود را در آب مى‌انداختند و هر قلم كه به روى آب مى‌آمد صاحب آن از شرف كفالت مريم محروم مى‌شد، و چنان كه ديديم از فال به نام زكريا زده شد.

«ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ‌- اين از خبرهاى غيب است كه به تو وحى مى‌كنيم؛ و تو در آن هنگام كه خامه‌هاى خود را مى‌انداختند تا معلوم شود كدام يك بايد از مريم سرپرستى كند، نزد ايشان نبودى، و در آن هنگام كه با يكديگر كشمكش مى‌كردند نزد ايشان نبودى.» [45] اين است مريم و قصه او .. قصه زنى صالح كه به خداى خود تضرع كرد، و مريم صديقه را به دنيا آورده كه به پاكيزگى ولادت خود اكتفاء نكرد بلكه جان خود را در ذات خدا به رنج و تلاش واداشت و راستگو و صديقه لقب گرفت.

اما قصه عيسى از بخشش و كرامت خدا آغاز شد كه او را به مريم كرامت كرد تا پاداش وى در برابر دربسته نگاه داشتن فرج وى بود و او را بدون پدر به مادرش ارزانى داشت.

«إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ‌- در آن هنگام كه فرشتگان گفتند: اى مريم! خداوند تو را به كلمه‌ى از خود مژده مى‌دهد كه نامش مسيح عيسى پسر مريم است.»

نامهاى عيسى و خصائص او

او كلمه‌اى از خدا بود، براى اين كه نفس خود را خالص كرد و خدا او را براى دعوت كردن به سوى خودش خالص گردانيد و او را براى خود برگزيد./ 562 و او كلمه‌اى از خدا است، بدان سبب كه خدا همه چيز را از طريق سنتهاى جهانى مى‌آفريند، اما «عيسى» را با گفتن كلمه‌اى از خود آفريد، به همان‌گونه كه پيش از آن آدم را آفريد و گفت «كن باش، فيكون پس هست شد و به وجود آمد».