در اين جا كه دست پدر و مادر به آن نمىرسد و علم آنان بر آن احاطه
ندارد، خداوند لطيف/ 506 به ساختن تصوير بدانگونه كه مىخواهد مىپردازد. چرا كه
اراده و مشيت مطلق و گسترده دارد، و مشيّت او متأثّر از هيچ فشار و حتميت همچون در
اراده انسان نيست.
چون هر چيز در معرض علم خدا است و چيزى از آن پوشيده نيست، و در
ميدان اراده او قرار دارد، حتى در زهدانها ما را چنان كه بخواهد تصوير مىكند.
«لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ-
نيست خدايى جز او كه توانا و حكيم است.» و دو نام «العزيز الحكيم» با هم مظهر نظم
دهنده حقيقى است. آنچه بر پا دارنده نظام است، مىبايستى بهرهمند از قدرت «العزة»
و «علم يا حكمت» بوده باشد، و اين دو نام را در قرآن هر جا كه از نظم و قانون و
شريعت سخن به ميان مىآيد مشاهده مىكنيم.
عزّت، مظهر اجتماعى قدرت است، همانگونه حكمت جنبه عملى علم را نشان
مىدهد، لذا در هنگام سخن گفتن از تشريع و قانونگذارى به جاى دو اسم «القدير
العليم» آمده است.