هر چند تظاهرى به ايمان داشته باشد، و نيز عملى نهى شده از جانب خدا و گناه است.

/ 473 «وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ‌- و خدا هر كه را كه بر كفر ايستاده و گناهكارند دوست ندارد.» شايد كلمه كفّار از آن روى به صيغه مبالغه آمده كه شخص ربا خوار دو بار كافر شده است: يكى از آن لحاظ كه صدقه‌اى به فقيران نداده است، و ديگرى در آن هنگام كه نتيجه تلاشهاى فقيران را مكيده است.

درمان چيست؟

[277] چگونه از شرّ ربا خلاص شويم؟ قلب آدمى ثروت و مال را دوست مى‌دارد و رهيدن از اين هواى نفس كارى بس دشوار است.

قرآن حكيم مى‌گويد: راه رهايى از شهوت مال و ثروت، ايمان داشتن به خدا و پرداختن به كارى صالح و شايسته، و برپا داشتن نماز و دادن زكات است

«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌- كسانى كه ايمان آوردند و كار نيكو كردند و نماز را برپا داشتند و زكات دادند، مزدشان نزد پروردگارشان است و بيمى ندارند و اندوهگين نمى‌شوند.» [278] رشد تقوى در جان آدمى از مسئوليتهاى خود فرد مسلمان است، پس نبايد چشم به راه كسى براى تربيت خود يا پند گرفتن از او باشد، بلكه خود مى‌بايستى واعظ و مربى خويش باشد و از چيزهاى منفى و در مقدمه آنها رباخوارى خود را خلاص كند.

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ذَرُوا ما بَقِيَ مِنَ الرِّبا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد، و آنچه را كه از ربا مانده است فروگذاريد، اگر ايمان داريد.» اگر ميان شما و مردم معامله ربايى وجود دارد، تنها به سرمايه خود رضا