وحدت ضرورتى جهادى است‌

[208] جامعه اسلامى جامعه كارزار دفاعى بر ضد دشمنان انسانيت و دشمنان/ 365 رسالت است، و چنين جامعه‌اى نمى‌تواند با چالشهاى جنگ بدون وجود وحدت و يگانگى درونى، مستحكم رو به رو شود، و لذا قرآن در آيه و پيش از سخن گفتن از جنگ در درس آينده به وحدت دعوت مى‌كند و آن را مسئوليت همه افراد مى‌داند و مى‌گويد

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ‌- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، همه در سلم و اسلام و تسليم درآييد، و در پى گامهاى شيطان مرويد كه او دشمن آشكار شما است.» ميدانهاى سلام به حساسيتهاى كوچكى آلوده مى‌شود كه بر روى هم متراكم مى‌ماند و سرانجام به صورت ابر تيره‌اى درمى‌آيد، و بر هر فرد مسلمان در داخل اجتماع واجب است كه در مقابل رشد اين حسّاسيتها مقاومت ورزد، و از ابتدا در پى گامهاى شيطان نرود، بدان سب كه شيطان گام به گام آدمى را به جانب دوزخ مى‌كشد.

پس بر ما است كه دشمن حقيقى و دشمن اجتماع را بشناسيم، و در اولين گامى كه براى دعوت به سوى ما برمى‌دارد، و آن اظهار حساسيت نسبت به يكى از برادرانمان است، مراقب و بر حذر باشيم، و آن برادر را به جاى شيطان دشمن خود تصور نكنيم.

[209] «فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْكُمُ الْبَيِّناتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‌- و اگر پس از آنكه بينات براى شما آمد از راه منحرف شديد، بدانيد كه خداوند توانا و حكيم است.» سپس پروردگار ما مسلمانان را از آن بر حذر مى‌دارد كه در درك اختلافهاى جاهليت برخاسته از شهوات سقوط كنند، و ما را از آن بيم مى‌دهد كه خود عزيز و