مى‌شود.

«قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ‌- بگو: اگر راستگوييد برهان خود را بياوريد.» [112] آيا مى‌خواهيد دين راستين را بشناسيد؟

«بَلى‌ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ‌- آرى! هر كه خالص رو به خدا كند،» و در قلب خود و در عمل خود كسى جز خدا را نپرستد، كه اين شرط اول است، و شرط دوم آنكه كار شايسته كند، «وَ هُوَ مُحْسِنٌ‌- و نيكوكار و بخشنده باشد،» چنين انسانى به دين درست چنگ زده است.

«فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ‌- پس پاداش وى نزد پروردگار او است، و چنين كسان بيم ندارند و اندوهگين نمى‌شوند.» امّا آن كس كه متمسك به امانى و آرزوها باشد، بر او است كه از آينده بترسد، و به زودى بر روزهايى كه در دنيا بى‌كار و بى‌عمل و متكى بر اين آرزوها و هوسهاى باطل گذرانده، اندوهناك و متأسف خواهد شد.

[113] و مثل اين گونه كسان مثل يهود و نصارايى است كه دين را همان آرزوها گرفتند و آن را با رؤياهاى خود تطبيق كردند، و از اين راه بر ستاره تناقضات مرتكب شده خود افزودند.

«وَ قالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصارى‌ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ وَ قالَتِ النَّصارى‌ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ- و جهودان گفتند كه نصرانيان به جايى بند نيستند، و نصرانيان گفتند كه جهودان به جايى بند نيستند.» در صورتى كه هر يك از ايشان همان كتاب را مى‌خواند و به همان دستورها عمل مى‌كند

«وَ هُمْ يَتْلُونَ الْكِتابَ‌- و حال آنكه كتاب واحد را مى‌خوانند.»/ 240 اين كتاب مى‌بايستى سبب يكى شدن ايشان شود؛ آيا كتاب خدا ميان ايشان جدايى افكنده، يا اين كه خود ايشان معانى كتاب را تحريف كرده و آن را