البلاغه منظوم، اثر مرحوم حجت الاسلام و المسلمين انصارى قمى (كه شايد به زبان فارسى، همين يكى باشد) نوشتهاند.
برخورد ايشان با اهل علم و دانشمندان بسيار جالب و آميخته با توقير و
احترام بود و وقتى علما و وقتى علماء و دانشمندان به نجف مىآمدند، ايشان
خود به ديدن آنها رفته و به فرستادن نماينده اكتفا نمىنمود.»
صبر و بردبارى
صبر و شكيايى استوارترين ستونى است كه كاخ سعادت انسان بر روى آن قرار
گرفته است. هر گاه در مراحل پر آشوب سفر زندگانى، صبر رفيق راه بشر نباشد،
نه تنها نمىتواند منازل سلوك اخلاقى را طى كند بلكه در اولين منزل خسته و
فرسوده شده و از راه مىماند.[1] خداوند مىفرمايد: « إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ [2] وَاللّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ ».[3]
مرجع عاليقدر در طول زندگانى خويش با نايملات فراوان روبرو شد ولى در
مقابل شدائد و حوادث، خم به ابرو نياورد و صبر و بردبارى را پيشهء خويش
ساخت. آن روز كه فرزند فاضلش مرحوم
حجت الاسلام آقا سيد على خوئى (رحمهء الله عليه) به علت جان سپرد و روزى
كه مرحوم حجت الاسلام و المسلمين آقاى سيد جمال الدين خوئى (رحمهء الله
عليه) كه به سان دست راست داد، او عنان بردبارى را از