اين سخنى است كه خود آيت الله العظمى خوئى در شرح زندگانى خويش مىنگارد
البته او در اين قسمت به فشرده گوئى پرداخته و تفصيل آن را به ديگران موكول
نموده است اينك ما در اين قسمت به توضيح مىپردازيم:
آثار فقهى آيت الله العظمى خوئى
همان طور كه يادآور شديم هر مرجعى در زندگى خويش ويژگيهاى بخصوصى دارد اين
مرجع عاليقدر كشش بيشترى به تدريس و تأليف و تربيت استاد و فقيه داشت.
از اين جهت مىبينيم كه در اين مدت 60 سال (1350 - 1410) كه قدرت و توانائى
تدريس داشت صدها مجتهد مطلق كه هر يك مىتواند حوزهء فقهى شيعه را اداره
كند در دامن خود پرورش داده و هم اكنون گروهى از آنان در نجف و بلاد عراق و
لبنان عهده دار وظائف سنگينى هستند و غالب آنان دروس استاد خويش را به
رشته تحرير درآوردهاند كه شرايط اجازه طبع آنها را نداده است اما در عين
حال د قلمرو فقه و اصول از اين استاد آثار زيادى چه به قلم و چه به خامه
شاگردانش منتش شده كه به حق در تاريخ مرجعيت شيعه بىنظير است و ما در
اينجا به ذكر اسامى برخى از آنها مىپردازيم (با درخواست پوزش از آنان كه
اسامى آنها در اينجا نيامده است).
1-«التنقيح» نگارش آقاى حاج ميرزا على غروى تبريزى (دامت بركاته) وى در
چندين جلد دروس استاد خويش را در مباحث مربوط به اجتهاد و تقليد و