با اين كه ايشان از قبول اين خواسته سر باز زدند اما وسائل تبليغاتى صدام سخنان مرجع بزرگوار را با تحريف نقل كردند.[1]
پس از اين، مرجع بزرگوار و همراهانشان را در خانهاى زندانى نموده و تحت
نظر قرار دادند. در پى اين اعمال بى شرمانه جهان تشييع يكپارچه برآشفت و
فرياد اعتراض سر داد.
مراجع عاليقدر تقليد، رهبر معظم انقلاب، نهادها و سازمانها، شخصيتها و
مردم ايران و پاكستان و لبنان و مسلمانان كشورهاى ديگر، همه اهانت و جسارت
به ساحت قدس، حوزه علميه نجف و مرجعيت عظماى شيعه را محكوم كردند و خواهان
آزادى و رفع حصر از مرجع فقيد شدند.
اما جنايتكارى مانند صدام به جاى آن كه در مقام عذر خواهى برآيد و ايشان را
محترمانه به حوزه علميه نجف برگرداند، به كوفه تبعيد نمود در آن جا تحت
نظر قرار داد و در ملاقات مردم با وى سخت گيرى نمود. تا سرانجام آن مرجع
بزرگ با دلى غمگين و قلبى اندوهگين به ديدار پروردگارش شتافت.
هيئت استفتاء
اصحاب جلسه فتواى مرجع فقيد عبارت بودند از حضرات آيات:
1 - حاج شيخ صدرا باد كوبهاى.2 - حاج شيخ مجتبى لنكرانى،3 - شهيد سيد محمد باقر صدر.4 - حاج ميرزا جواد تبريزى. 5 - حاج ميرزا
[1] . گزارش خبرى «مؤسسهء الامام الخوئى الخيريه»، رك: العراق الماضى و الحاضر و المستقبل، ص 725.