رفته و در آن جا مشغول زيارت و مناجات و ذكر و دعا مىشدند. و اين نشانه
بارزى از آن است كه مرجع فقيد با دعا، مناجات، زيارت و ذكر كاملاً مأنوس
بوده و تا آن جا كه وقت اجازه مىداد و مسئوليتهاى سنگين زعامت و مرجعيت
بر عهدهاش قرار نگرفته بود و از فرصت براى بيتوته و شب زندهدارى در اماكن
متبركه استفاده مىنمود.
سخن از ويژگىهاى اخلاقى مرجع بزرگوار مانند: احترام عميق به والد، وفاى
به وعده، نظم در امور، عفو و سعهء صدر، اهتمام به عزادارى امام حسين(عليه
السلام)و ذكر مصائب سالار شهيدان، دقت در امور حسبيه، عدم تجمّل در پوشاك و
خوراك، پيگيرى اوضاع و احوال مسلمانان، مهربانى با كودكان، رسيدگى به
فقرا، رسيدگى به درماندگان و نيازمندان و ذكر نمونههايى از هر كدام،
نيازمند نوشتارى مفصل است.
آيت الله خويى و انقلاب اسلامى ايران
از آغاز حركت خروشان مردم مسلمان ايران به رهبرى امام خمينى (قدّس سرّه) در
جهت نابودى رژيم غاصب و جنايت پيشهء پهلوى، از سال 1341 كه رژيم با طرح
مسئله انجمنهاى ايالتى و ولايتى در صدد اجراى نقشههاى ضد دينى خود برآمد،
مراجع عاليقدر و علماء همه يكپارچه نبرد بىامان خويش را با دولت جبار و
خائن شروع نمودند.
يكى از اين بزرگان آيت الله خويى بود كه از اوان نهضت با صدور اطلاعيهها،
پيامها و تلگرامها نقش خود را در پيشبرد حركت اسلامى مردم ايران ايفا كرد.
اقدامات ايشان مكه از مهرماه 1341 شروع شد، همه حاكى از