اسم الکتاب : غروب خورشيد فقاهت المؤلف : اسلامى، غلامرضا الجزء : 1 صفحة : 33
اين جاست كه مىبينيم اين مرجع بزرگوار كلام مولا على.(عليه السلام).را نصب العين خود قرار داده كه فرمايد: ( اذا امكنك الفرصه فانتهزها فان اضاعه الفرصه غصه[1] )
«زمانى كه فرصتى به دست آوردى كمال استفاده را از آن بنماى كه.ضايع كردن فرصت غصّه به همراه دارد».
ايشان اوقات شبانه روز خود را به تدريس، مطالعه، عبادت، تهجد، قرائت قرآن،
جواب استفتاءات، ملاقات با مردم، تأليف، نماز جماعت و زيارات مىگذرانيد و
از كمترين اوقات، بيشترين بهرهها را مىبرد.
جناب آقاى نصيراوى مىگويد: معظم له هرگاه فرصت مناسبى به دست مىآورد به
حفظ كردن اخبار و احاديث با سندشان مىپرداختند، هر وقت مسئلهء مشكلى در
رياضيات و حساب برايمان پيش مىآمد، با آقا در ميان نهاد و پس از اندكى وقت
به فوريت جواب مسئله را مىدادند، هنگام وضو گرفتن و آماده شدن براى نماز
به قرائت قرآن از طريق نوار گوش فرامىدادند، حتى روزى را به ياد مىآورم
كه نوار قارى معروف «شيخ خليل حصرى» را گوش مىدادند كه سه خطا در فنون
تجويد و قرائت از وى گرفتند، كه اين اشتباهات را در نامهاى نوشته و برايش
فرستادند...» معظم در طول مسير نجف به كوفه حتى تا اين اواخر به حفظ قرآن
مىپرداختند.
سادهزيستى
اين مرجع بزرگوار در زندگى، بى آلايش و ساده بود از تجمل و رفاه زايد دورى
مىكرد. سفرهايش را غذايى ساده تشكيل مىداد و در صرف وجوهات شرعى، كاملاً
احتياط مىنمود. از بسيارى كارهاى مشروع به خاطر منافات داشتن