وارد شدن حضرت به داخل آتش

امام باقر علیه‌السلام فرموده است: اگر در مجلسی وارد شدی و جایی نشستی که شرف و بزرگی تو به تو اجازه نشستن نمی‌دهد، از نظر اثبات فروتنی بنشین. و به سند خود از جابر جعفی روایت کرده که گفت: به عبدالله بن حسن که ادعای امامت داشت برخوردم، پس چون مرا دید، به من و حضرت باقر علیه‌السلام دشنام داد. هنگامی که خدمت حضرت باقر علیه‌السلام شرفیاب شدم و حضرت مرا دید، در حالی که می‌خندید فرمود: ای جابر! عبدالله بن حسن را دیدی و من و تو را دشنام داد؟ گفتم: آری. فرمود: اکنون اولین کسی را که می‌بینی همان عبدالله بن حسن است. ناگاه دیدم عبدالله داخل شد. هنگامی که نشست حضرت به او فرمود: چه چیز تو را به اینجا آورده است؟ گفت: شما هستی که چنین و چنان ادعا داری و می‌گویی (پدر و مادر او و...)؟حضرت فرمود: وای به حال تو! زیاده گفتی و از حد خود تجاوز نمودی. ای جابر! عرض کردم: بله مولای من! فرمود: در منزل گودالی حفر کن؛ حفر کردم. فرمود: برای من هیزم زیادی بیاور و در این گودال بریز؛ دستور حضرت را انجام دادم. فرمود: آتش به هیزمها بزن تا شعله‌ور شود. من اطاعت کردم. سپس حضرت فرمود: ای عبدالله بن حسن! اگر راست می‌گویی، برخیز و داخل آتش شده و سالم بیرون بیا! عبدالله گفت: شما برخیزید و قبل از من داخل شوید. حضرت برخاست و داخل آتش شده و هم چنان با پای مبارک آتش‌ها را لگدکوب کرده تا آن که همه آتش خاموش و خاکستر شد. بعد حضرت خارج شده و نشست و عرق از صورت مبارکش پاک می‌کرد.سپس فرمود: برخیز، خدا تو را از خیر و نیکی دور بدارد. چقدر زود است که برسد به تو، آن چه به مروان و اولادش رسید. (اشاره به هلاک شدن اوست.)