نشان دادن مخلوقات مسخ شده

ابوبصیر می‌گوید: به حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام عرض کردم: «من شیعه‌ی تو هستم و ناتوان و کور می‌باشم، پس برای من بهشت را ضمانت کن.»
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «نمی‌خواهی علامت ائمه را به تو عطا کنم؟»
عرض کردم: «چه باشد که هم علامت و هم ضمانت را برای من جمع بفرمائی.»
فرمود: «برای چه این را دوست داری؟» گفتم: «چگونه آن را دوست نداشته باشم!» پس آن حضرت دست مبارک خود را به دیده‌ام مالید، ناگهان در همان حال، جمیع ائمه علیهم‌السلام را نزد آن حضرت دیدم. سپس فرمود: «حالا چشم بیفکن و نظر کن که با چشم خود چه می‌بینی؟!» به خدا سوگند ندیدم مگر سگ یا خوک یا بوزینه. پس عرض کردم: «این مخلوقات مسخ شده چه کسانی هستند؟!» حضرت فرمود: «اینهایی که می‌بینی سیاهی بسیار بزرگ است و اگر پرده برداشته شود و صورت حقیقی کسان را نمایان کند مردم شیعه، مخالفین خود را جز در این صورت مسخ شده نخواهند دید.» پس از آن فرمود: «ای ابومحمد! اگر می‌خواهی بگذارم تو بر این حال باقی بمانی یعنی به حالت بینائی لکن حسابت با خدا باشد، و اگر دوست می‌داری از حضرت یزدان برای تو بهشت را ضمانت کنم و تو را به حالت نخست بازگردانم؟» عرض کردم: «من هیچ حاجتی به نگاه کردن به این خلق واژگون ندارم! مرا به حالت اول بازگردان که هیچ چیزی عوض بهشت نمی‌باشد.» پس آن حضرت دست مبارک خود را بر دیدگانم مالید و من به حال اولم بازگشتم. [1] .