محمد بن مسلم بن رباح ثقفی

محمد بن مسلم مردی ثروتمند و عالیقدر بود.
شیخ کشی از عبدالله بن ابی یعفور روایت می‌کند که گفت من به حضرت صادق آل محمد صلی الله علیه وآله گفتم: من همه وقت نمی‌توانم به حضور شما مشرف شوم، گاهی می‌شود که مسئله‌ای از من پرسش می‌کنند و من از جواب آن عاجز می‌شوم (وظیفه‌ی من چیست؟)
حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: چرا مسائل دینی را از محمد بن مسلم که نزد پدرم وجیه و صاحب مقام بود پرسش نمی‌کنی!
قاضی نورالله در کتاب مجالس المؤمنین از شیخ کشی روایت می‌کند که گروه امامیه اجماعا محمد بن مسلم را تصدیق نموده‌اند و راجع به دانشمندی او متفقند.
زراره نقل می‌کند که محمد بن مسلم و ابوکریبه نزد شریک رفتند تا درباره‌ی یک موضوعی شهادت دهند.
شریک به ایشان گفت: شما فاطمیان و جعفریان هستید (یعنی شما از دوستان فاطمه‌ی زهراء و امام جعفر صادق علیهماالسلام هستید).
وقتی محمد بن مسلم و ابوکریبه این مقاله را شنیدند گریان شدند.
شریک گفت: چرا گریه می‌کنید؟!
گفتند: تو ما را به گروهی نسبت دادی که معلوم نیست ایشان بعلت نقصانی که در وجود ما هست راضی باشند ما از شیعیان آنان باشیم و چنان چه تفضل کنند و بر ما منت نهاده ما را به بندگی بپذیرند منتی بر سر ما گذاشته‌اند. شریک لبخندی زد و گواهی ایشان را نپذیرفت.
نگارنده گوید: محدث قمی در کتاب تحفة الاحباب می‌نگارد: این شریک همان کسی است که مهدی عباسی او را به انجام دادن یکی از سه موضوع مجبور نمود:
1- یا قضاوت کوفه را قبول کند.
2- یا مربی و مؤدب فرزندان وی شود.
3- یا این که یک مرتبه از غذای مهدی عباسی بخورد.
شریک خوردن طعام وی را انتخاب کرد و یک مرتبه از غذای هادی عباسی خورد.
آن لقمه‌ی حرام به قدری در وجود شریک مؤثر واقع شد که مقام قضاوت کوفه و پرورش و تأدیب فرزندان مهدی عباسی را نیز پذیرفت. شریک همچنان مشغول شغل خود بود تا آن موقعی که هادی او را از کار بر کنار کرد.
از محمد بن مسلم روایت شده که گفت: من تعداد سی هزار (30000) حدیث از حضرت باقر آل محمد و تعداد شانزده (16000) هزار حدیث از حضرت صادق آل محمد صلی الله علیه وآله اخذ نمودم. محمد بن مسلم رحمه‌الله در سال (150) هجری از دنیا رفت.