گفتگوی الیاس نبی با امام باقر

می‌گویند از امام صادق علیه‌السلام مرویست که: پدرم امام باقر علیه‌السلام در مکه مشغول طواف کعبه بود، در این هنگام ناگهان مرد نقابداری دیده شد که طواف امام باقر علیه‌السلام را قطع کرد و آن حضرت را بسوی محل صفا آورد. مرا نیز دعوت کرد، پس سه تائی به صفا رفتیم.
نقابدار به من گفت: «خوش آمدی ای پسر پیغمبر!»
سپس دستش را بر سرم نهاد و گفت: «خیر و برکت خدا بر تو باد ای امین خدا بعد از پدرانش.»
سپس آن مرد نقابدار به پدرم گفت: «ای اباجعفر! می‌خواهی تو به من خبر بدهی یا من به تو خبر بدهم؟ می‌خواهی تو از من بپرسی یا من از تو بپرسم؟ می‌خواهی تو مرا تصدیق کنی یا من تو را تصدیق کنم؟» امام باقر علیه‌السلام فرمود: «همه‌ی اینها را می‌خواهم و برای همه نیز آمادگی دارم.» او گفت: «بنابراین مبادا زبانت در پاسخ به سؤال من، غیر از آن چه در قلبت می‌باشد به من بگوید.» امام باقر علیه‌السلام فرمود: «چنین کاری را کسی می‌کند که در دلش دو علم مختلف و متضاد باشد و خداوند از علمی که در آن دوگانگی وجود دارد امتناع دارد.» او گفت: «سؤال من از همین جا آغاز می‌گردد که به قسمتی از آن پاسخ دادی، اکنون بفرمایید چه کسی به علمی که در آن اختلاف نیست آگاه است؟»
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «تمام این علم در نزد خداست، ولی آنچه برای بندگان است نزد اوصیاء می‌باشد.»
در این هنگام مرد نقابدار، نقاب خود را باز کرد و گفت: «من برای همین منظور اینجا آمده‌ام و در جستجوی این علم هستم.»
سپس گفت: «اوصیاء، آن علم بی‌اختلاف را چگونه می‌دانند و بدست می‌آورند؟»
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «همان گونه که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌دانست و تحصیل می‌کرد (از راه وحی)، با این فرق که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آنچه را می‌دید اوصیا نمی‌دیدند، زیرا او پیغمبر بود.»
تا اینکه امام باقر علیه‌السلام به او فرمود: «دلم می‌خواست با چشمت مهدی این امت را می‌دیدی، در حالی که فرشتگان، روحهای کافرانی که از دنیا رفته‌اند را با شمشیر آل داوود علیه‌السلام، بین زمین و آسمان، عذاب می‌کنند، و همچنین ارواح کافران که در این دنیا هستند را به آنها ملحق می‌نمایند.»
در این هنگام مرد نقابدار شمشیری بیرون آورد و گفت: «این شمشیر از همان شمشیرها است.» امام باقر علیه‌السلام فرمود: «بلی! سوگند به کسی که محمد صلی الله علیه و آله و سلم را برای هدایت انسانها برگزید، چنین است.»
در این هنگام آن نقابدار، نقاب خود را کاملا کنار زد و گفت: «من الیاس هستم، سؤالات من به خاطر بی‌اطلاعی خودم نبود، بلکه می‌خواستم این گفتگو موجب قوت قلب اصحاب تو بشود.» [1] .