فاصله بین نبوت عیسی و محمد(ص)

ابوالربیع گوید: در محضر امام باقر علیه‌السلام به حج رفتم در همان سالی که هشام بن عبدالملک در آن سال به حج آمده بود، و نافع بن ازرق - غلام عمر بن الخطاب - نیز به همراه هشام به حج آمده بود، حضرت با جمعی از مردم که دورش حلقه زده بودند در کنار رکن خانه‌ی خدا بودند، چون نافع چشمش به امام باقر علیه‌السلام افتاد رو به هشام کرد. گفت: ای امیرالمؤمنین!!! این شخص کیست که مردم این گونه دور او ایستاده و در اطراف او فشار می‌آورند؟ هشام گفت: این پیامبر اهل کوفه است، این محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب - صلوات الله علیهم اجمعین - است.
نافع گفت: هر آینه نزد او می‌روم و از مسائلی از او می‌پرسم که جز پیامبر یا وصی پیامبر یا فرزند وصی پیامبر نتواند پاسخ دهد. هشام گفت: نزد او برو و بپرس، شاید که او را خجل و شرمنده‌اش سازی! نافع آمد و در کنار مردم ایستاد و رو به امام باقر علیه‌السلام نمود و گفت: ای محمد بن علی! من تورات و انجیل و زبور و قرآن را خوانده‌ام، و بر حلال و حرام آنها آشنایی دارم، اینک نزد تو آمده‌ام و از تو مسائلی می‌پرسم که کسی جز پیامبر یا وصی پیامبر یا فرزند وصی پیامبر نمی‌تواند پاسخگو باشد.
امام باقر علیه‌السلام سر مبارک خود را بالا گرفت و فرمود: بپرس.
نافع گفت: به من خبر بده، میان نبوت حضرت عیسی علیه‌السلام و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم چند سال فاصله بود؟
حضرت فرمود: آیا طبق نظر و عقیده‌ی خودم بگویم یا برطبق نظر تو؟
نافع گفت: بنا بر هر دو نظر و عقیده خبر بده.
حضرت فرمود: اما بنا به نظر و عقیده‌ی من پانصد سال بوده، و بنا به قول و عقیده‌ی تو ششصد سال. نافع گفت: پس معنی فرمایش خداوند متعال که می‌فرماید: «(ای رسول ما!) از رسولانی که پیش از تو فرستادیم بپرس، که، آیا ما جز خدای یکتای مهربان، معبودانی هم برای عبادت مردم قرار دادیم؟» چیست؟ حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم این مطلب را از چه کسی پرسید؛ در صورتی که میان نبوت او و حضرت عیسی پانصد سال فاصله بود؟
راوی گوید: حضرت این آیه‌ی شریفه را تلاوت فرمود: «پاک و منزه است خدایی که بنده‌ی خود (حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم) را در یک شب از مسجدالحرام به مسجد
الأقصی - که پیرامونش را به (قدوم خاصان خود) مبارک و پر نعمت ساخته‌ایم - برد تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم». از جمله آیاتی که خداوند به حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم موقع سیر به بیت المقدس نشان داد این بود که اولین و آخرین پیامبران و رسولان را نزد او محشور کرد، آنگاه به جبرئیل امر فرمود تا، دو تا دو تا (جفت جفت) اذان و اقامه بگوید، سپس در اقامه گفت: «حی علی خیر العمل»، آنگاه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم جلو آمد و با آنها نماز خواند، پس خداوند متعال این آیه را نازل فرمود: «(ای رسول ما!) از رسولانی که پیش از تو فرستادیم بپرس، که: آیا ما جز خدای یکتای مهربان معبودانی هم برای عبادت مردم قرار دادیم؟» (هنگامی که) رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم (از نماز فارغ شد) به آنها فرمود: بر چه چیزی شهادت می‌دهید؟ و چه کسی را عبادت می‌کنید؟ گفتند: ما شهادت می‌دهیم که معبودی جز خدای یگانه نیست و او شریکی ندارد، و (گواهی می‌دهیم که) تو پیامبر خدا هستی، (از طرف خداوند، روی این مطلب) از ما پیمان و عهد گرفته شده است.
نافع گفت: راست گفتی ای فرزند رسول خدا! ای ابوجعفر! به خدا؛ شما وصی‌های رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و جانشینان او در تورات هستید، و اسامی شما در انجیل و زبور و قرآن ثبت شده است، و شما از دیگران به امر (ولایت و حکومت) سزاوارتر و بر حق هستید.
عن الثمالی، و أبی منصور، عن أبی الربیع قال: حججنا مع أبی‌جعفر علیه‌السلام فی السنة التی کان حج فیها هشام بن عبدالملک، و کان معه نافع مولی عمر بن الخطاب فنظر نافع الی أبی‌جعفر علیه‌السلام فی رکن البیت و قد اجتمع علیه الناس، فقال نافع: یا أمیرالمؤمنین!! من هذا الذی قد تداک علیه الناس؟
فقال: هذا نبی أهل الکوفة! هذا محمد بن علی.
فقال: لآتینه فلأسألنه عن مسائل لا یجیبنی فیها الا نبی أو وصی نبی أو ابن نبی.
قال: فاذهب الیه و اسأله، لعلک تخجله. فجاء نافع حتی اتکأ علی الناس ثم أشرف علی أبی‌جعفر علیه‌السلام فقال: یا محمد بن علی! انی قرأت التوراة و الانجیل و الزبور و الفرقان، و قد عرفت حلالها و حرامها قد جئت أسألک عن مسائل لا یجیب فیها الا نبی، أو وصی نبی، أو ابن نبی. فرفع أبوجعفر علیه‌السلام رأسه فقال: سل عما بدا لک.
فقال: أخبرنی کم بین عیسی و محمد صلی الله علیه و آله و سلم من سنة؟
فقال: اخبرک بقولی أو بقولک؟
قال: أخبرنی بالقولین جمیعا.
قال: أما فی قولی فخمسمائة سنة، و أما فی قولک فستمائة سنة.
قال: فأخبرنی عن قول الله عزوجل: (و اسأل من أرسلنا من قبلک من رسلنا أجعلنا من دون الرحمن آلهة یعبدون) [1] من الذی سأل محمد صلی الله علیه و آله و سلم و کان بینه و بین عیسی خمسمائة سنة؟
قال: فتلا أبوجعفر علیه‌السلام هذه الآیة: (سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الأقصی الذی بارکنا حوله لنریه من آیاتنا) [2] فکان من الآیات التی أراها الله تبارک و تعالی محمدا صلی الله علیه و آله و سلم حیث أسری به الی البیت المقدس أن حشر الله عز ذکره الأولین و الآخرین من النبیین و المرسلین.
ثم أمر جبرئیل علیه‌السلام فأذن شفعا و أقام شفعا، و قال فی أذانه: «حی علی خیر العمل»، ثم تقدم محمد صلی الله علیه و آله و سلم فصلی بالقوم، فلما انصرف قال لهم: علی ما تشهدون؟ و ما کنتم تعبدون؟
قالوا: نشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له، و انک رسول الله، اخذت علی ذلک مواثیقنا و عهودنا.
فقال نافع: صدقت یا أباجعفر!
بیان: قال الجزری: تداککتم علی، أی ازدحمتم، و أصل الدک: الکسر.