زنده شدن جوان شامی

امام باقر علیه‌السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم حدیث کرده که فرموده است: اسلام دین محکم و قوی خداوند است، راه مستقیم آن را با مدارا بپیمائید و تند روی ننمائید.
سپس در ذیل حدیث، رفتار تند مردم افراط کار را به مسافری تشبیه کرده که در پیمودن راه، زیاد روی نموده و به مرکب سواری خود بیش از حد فشار آورده است و در نتیجه مرکبش از کار افتاده و خودش از پیمودن راه باز مانده و سرانجام به منزل مقصود نرسیده است.
جوانی شامی هر روز خدمت امام محمد باقر علیه‌السلام می‌رسید و خیلی می‌نشست و می‌گفت: محبت شما مرا به آنجا می‌کشاند و بعد از آن چند روز نیامد. شخصی خبر آورد که آن جوان شامی بیمار بود و امروز فوت نمود و وصیت کرد که شما بر او نماز بخوانید. حضرت فرمود: وقتی او را غسل دادید و در تابوت گذاشتید مرا خبر کنید، بعد از ساعتی حضرت را خبر کردند، حضرت برخاست و وضو گرفت و دو رکعت نماز به جای آورد و سپس ردای حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم را به دوش افکند و حرکت کرد و ما در خدمتش بودیم تا به آنجایی رسیدیم که جوان را بر تابوت خوابانیده بودند. امام محمد باقر علیه‌السلام به آن جوان فرمود: ای فلان بن فلان، جوان گفت: لبیک یابن رسول الله و برخاست و نشست و شربت سویق طلبید. حضرت جرعه‌ای از آنچه تقاضا کرده بود به او داد و به جوان فرمود: احوال خودت را بگو. جوان گفت: شکی ندارم که روح مرا قبض کردند و جزو مردگان شدم هم اکنون صدایی شنیدم که از آن خوش‌تر هرگز به گوش من نرسیده بود که هاتفی می‌گفت: روح این جوان را به تن وی برگردانید که محمد بن علی علیه‌اسلام از ما درخواست کرده است و بعد از آن مدتها در دنیا زندگی کرد.