رفتار خداوند با کودکانی که می میرند

زراره گوید: از امام باقر علیه‌السلام پرسیدم: آیا از حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در مورد وضعیت کودکانی که می‌میرند، سؤال شده (که خداوند با آنها چگونه رفتار می‌فرماید)؟
حضرت فرمود: آری، سوال شد، و فرمود: خداوند به آنچه کودکان (اگر زنده می‌ماندند) انجام می‌دادند، داناتر است.
سپس فرمود: ای زراره! آیا می‌دانی منظور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از این فرمایش که: «خداوند به آنچه کودکان (اگر زنده می‌ماندند) انجام می‌دادند داناتر است»؛ چیست؟
عرض کردم: نه. فرمود: در مورد آنها مشیت خداوند هر چه اقتضا کند آن می‌شود، چون روز قیامت فرا رسد کودکان آورده می‌شوند و پیری که عمر زیادی در دنیا نموده و از زیادی سن، عقلش را از دست داده و خردی ندارد، و کسی را که زمان فترت دو پیامبر از دنیا رفته، و دیوانه، و ابلهی که قوه‌ی خرد و عقل ندارد، همه‌ی اینها را می‌آورند، و هر کدام بر خدای متعال دلیلی می‌آورد، خداوند متعال فرشته‌ای از فرشتگان را به سوی آنها می‌فرستد و او آتشی می‌افروزد و به آنها می‌گوید: پروردگار شما دستور داده که شما خودتان را در آن بیاندازید، هر کدام به آتش برود آتش بر او سرد و سلامت می‌شود، و هر کس که عصیان و نافرمانی کند به دوزخ برده می‌شود.
أبی، عن سعد، عن أحمد بن محمد، عن أبیه، عن حماد، عن حریز، عن زرارة، قال: سألت أباجعفر علیه‌السلام: هل سئل رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم عن الأطفال؟
فقال: قد سئل، فقال: الله أعلم بما کانوا عاملین.
ثم قال: یا زرارة! هل تدری ما قوله: «الله أعلم بما کانوا عاملین»؟
قلت: لا. قال: لله عزوجل فیهم المشیة؛ انه اذا کان یوم القیامة اتی بالأطفال، و الشیخ الکبیر الذی قد أدرک السن و لم یعقل من الکبر و الخرف، و الذی مات فی الفترة بین النبیین، و المجنون، و الأبله الذی لا یعقل فکل واحد یحتج علی الله عزوجل، فیبعث الله تعالی الیهم ملکا من الملائکة و یؤجج نارا فیقول: ان ربکم یأمرکم أن تثبوا فیها، فمن وثب فیها کانت علیه بردا و سلاما، و من عصاه سیق الی النار.
و رواه فی «الکافی» عن علی،عن أبیه، عن حماد (مثله) [1] .