روح او را برگردانید

امام باقر علیه‌السلام فرموده است: فروتنی آن است که به هنگام ملاقات اشخاص آغاز به سلام کنی و جدال را ترک کنی، اگر چه حق با تو باشد.
شیخ ابوعلی حسن بن محمد بن حسن طوسی در کتاب امالی از محمد بن سلیمان از پدرش نقل می‌کند که گفت: مردی از اهل شام خدمت حضرت باقر علیه‌السلام رفت و آمد می‌کرد؛ تا آن جا که گفت: طولی نکشید که مرد شامی مریض شد و مرض او شدت یافت، چون حالش وخیم شد، ولی خود (متصدی امور خود) را خواند و گفت: وقتی که من مردم و جامه روی من کشیدی، برو و از حضرت باقر علیه‌السلام خواهش کن که بر جنازه من نماز بخواند و بگو که خودش چنین وصیتی کرده است. چون نیمه شب شد، گمان کردند که او مرده و پارچه‌ای به رویش کشیدند.
هنگام صبح ولی او به مسجد رفت و حضرت باقر علیه‌السلام بعد از نماز به حال تورک (روی یک ران) نشست و به عادت همیشه مشغول تعقیب شد؛ آن مرد رفت و گفت: یا اباجعفر! فلان مرد شامی از دنیا رفته و از شما تقاضا کرده که بر جنازه‌اش نماز بخوانید. حضرت فرمود: چنین نیست، سرزمین شام سرد و حجاز گرم است و گوشت اهالی اینجا سخت است. برو و در کار او عجله نکن تا من بیایم. آن گاه حضرت به منزل مرد شامی رفت و وارد شد و او را صدا زد، مرد جواب داد. حضرت او را نشانید؛ مقداری قاووت خواست و به او خورانید. سپس به اطرافیانش فرمود: با غذای سرد دل او را جلا دهید و سینه‌اش را خنک کنید و برگشت. طولی نکشید که مرد شامی سالم شد و خدمت حضرت رسیده و گفت: گواهی می‌دهم که تو حجت خدا بر مردم هستی و واسطه میان خدا و بندگانی که به وسیله تو به خدا می‌رسند؛ و هر که غیر از راه شما برود؛ ناامید و هلاک گردد و بسیار از راه به دور افتد. حضرت فرمود: چه چیزی در نظر تو جلوه کرد؟ گفت: شهادت می‌دهم که روح خویش را با چشم خود دیدم و چیزی جان مرا باز نیافت جز این که به گوش خود شنیدم و خواب هم نبودم که کسی می‌گفت: روح او را برگردانید که محمد بن علی از ما خواسته است.