دو نمونه از نهی از منکر امام باقر

ابوبصیر می‌گوید: در کوفه به یکی از بانوان، قرائت قرآن یاد می دادم، روزی در یک موردی با او شوخی کردم، پس از مدتی در مدینه به محضر امام باقر علیه‌السلام رسیدم، مرا سرزنش کرد و فرمود: «کسی که در جای خلوت گناه کند، خداوند نظر رحمتش را از او بر می‌گرداند، آن چه سخنی بود که به آن بانو گفتی؟!» از شدت شرم، سرافکنده شدم و توبه کردم، امام باقر علیه‌السلام به من فرمود: «مراقب باش که دیگر تکرار نکنی و با زنان نامحرم شوخی ننمایی». [1] . ابوصباح کنانی یکی از شاگردان برجسته‌ی امام باقر علیه‌السلام روزی به در خانه آن حضرت آمد، و در را زد، یکی از کنیزان خانه‌ی امام به پشت در آمد تا در را باز کند، ابوصباح با دست بر سینه برآمده‌ی او زد و گفت: «به مولایت بگو من هستم.» (به این ترتیب با نهادن دست بر سینه او گناه کرد). در همین هنگام امام باقر علیه‌السلام در میان خانه با صدای بلند فرمود:
ادخل لا ام لک: «ای مادر مرده! وارد خانه شو.»
ابوصباح وارد خانه شد و به امام عرض کرد: «قصد گناه نداشتم، بلکه می‌خواستم بر ایمانم در مورد شما «که آیا از پشت پرده‌ها اطلاع دارید یا نه؟» بیفزایم.» فرمود: «راست می‌گویی، اگر می‌پندارید که این دیوارها جلو دید ما را می‌گیرند، چنان که جلو دید شما را می‌گیرند، پس بین ما و شما چه فرق است، بپرهیز که بار دیگر چنین گناهی را مرتکب نشوی.» [2] .
[1] بحار، ج 46، ص 247.
[2] کشف الغمه، ج 2، ص 353.