حمران بن اعین شیبانی

ابن حمران برادر زرارة بن اعین شیبانی است که مختصری از شرح حال او را قبل از از این نگاشتیم. در رجال کبیر از رجال کشی از حمران بن اعین روایت می‌کند که گفت: به حضرت صادق آل محمد صلی الله علیه وآله عرض کردم: ما اقلنا، لو اجتمعنا علی شاة ما افنیناه؟! یعنی چرا ما گروه شیعیان این قدر قلیل و کم هستیم، اگر ما در اطراف گوسفندی اجتماع کنیم نمی‌توانیم آن را فانی کنیم و از بین ببریم؟! حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: آیا شما را خبر ندهم به یک موضوعی که تعجبش از این بیشتر باشد؟! گفتم: چرا. فرمود: مهاجرین و انصار همه رفتند، آنگاه به دست مبارک خود اشاره کرد و فرمود: مگر سه نفر (و منظور آن حضرت از آن سه نفر: سلمان و ابوذر و مقداد بود) چنان که از حضرت باقر آل محمد صلی الله علیه وآله روایت شده که فرمود: ارتد الناس الا ثلث نفر: سلمان و ابوذر و مقداد یعنی (بعد از پیامبر اکرم اسلام) مردم همه از دین برگشتند مگر سلمان و ابوذر و مقداد رحمهم‌الله. راوی گوید: به حضرت باقر عرض کردم: مقداد چگونه بود؟ فرمود: عمار دچار لغزش و تزلزلی شد ولی بعد از آن برگشت. آن گاه امام باقر فرمود: اگر بخواهی شخصی را بشناسی که (درباره‌ی دین خود) دچار شک و تردید نشده باشد مقداد است. از حمران بن اعین روایت شده که گفت: من به حضرت صادق آل محمد صلی الله علیه وآله عرض کردم: من با خدا عهد کرده‌ام از مدینه خارج نشوم تا مرا از آن چه که پرسش می‌کنم آگاه نمائی. حضرت صادق علیه‌السلام فرمود: پرسش کن! گفتم: آیا من از شیعیان شما هستم؟ فرمود: آری تو در دنیا و آخرت از شیعیان ما به شمار می‌روی. نیز در کتاب سابق الذکر از حضرت صادق علیه‌السلام روایت می‌کند که فرمود: حمران بن اعین یک نوع مؤمنی است که ابدا مرتد نشد و راجع به دینش دچار لغزش نگردید. نیز از آن بزرگوار روایت می‌کند که فرمود: من احدی را نیافتم که به قول من عمل کند و امر مرا اطاعت نماید و قدم جای قدم یارانم بگذارد مگر دو مرد که خدا آنان را رحمت کند: یکی عبدالله بن ابی یعفور و دیگری حمران بن اعین. آیا نه چنین است که آنان دو نفر مؤمن خاص و خالصند از شیعیان ما که نام ایشان نزد ما در آن کتاب اصحاب یمینی است که خدا آن را به حضرت محمد صلی الله علیه وآله عطا کرده است؟ علی بن یقطین روایت کرده که: حمران، زراره عبدالملک، بکر و عبدالرحمان که از فرزندان اعین به شمار می‌رفتند همه درباره‌ی دین خود مستقیم و پابرجا بودند. چهار نفر از آنان در زمان حضرت صادق علیه‌السلام از دنیا رفتند ولی زراره باقی ماند تا زمان حضرت رضا علیه‌السلام را درک کرد.