بینا کردن ابوبصیر و برگرداندنش به حالت اول

از قطب راوندی نقل شده که به سند خویش روایت کرده از ابوبصیر که گفت: به حضرت امام محمد باقر (علیه‌السلام) عرض کردم، تو مولای منی و من شیعه‌ی تو و ناتوان و کور هستم. پس بهشت را بر من ضمانت کن، فرمود: «نمی خواهی علامت ائمه را به تو عطا کنم؟» عرض کردم: بله می‌خواهم، دست مبارکشان را بر چشمان من مالید. تمام ائمه (علیه‌السلام) را نزد امام محمد باقر (علیه‌السلام) دیدم. بعد به من فرمود: «به جز این در اطراف خود، چه می‌بینی؟» به خدا سوگند، به جز سگ، خوک، بوزینه چیزی نمی‌بینم. عرض کردم این خلق ممسوخ چیست؟ فرمودند: «این‌ها که می‌بینی، یکی از آگاهی‌های بزرگی است که اگر پرده برداشته شود؛ صورت حقیقی افراد را نشان می‌دهد و مردم شیعه، مخالفان خود را جز در این صورت، مسخ شده نمی‌بینند» . آن حضرت به من فرمود: «ای ابومحمد! اگر می‌خواهی که تو را بر این حال بینایی نگه دارم، حسابت با خداست و یا دوست می‌داری که بهشت را برای تو ضمانت کنم؟»
گفتم: نه، نمی‌خواهم، من را به حالت اول برگردان؛ زیرا بهشت را نمی‌توان با هیچ‌چیز دیگر عوض کرد. ایشان دست مبارکشان را دو مرتبه به چشمان من مالید و به همان صورتی که بود، برگرداند.