مؤمل

«مؤمَل» از نامهای صاحب الزّمان است. «مؤمل» در لغت یعنی کسی که مردم آرزوی دیدن او را دارند و در دعای ندبه اشاره به این مضمون شده است:
«بِنَفْسی أنْتَ مِن أُمْنیَّةُ شائِقٍ یَتَمَنّی مِنْ مُؤمِنٍ وَ مُؤمِنَةٍ ذَکَرَ أفَحَنّا: جانم قربان تو که آرزوی هر زن و مرد مؤمنه هستی که صدایش بزنند و بنالند».
امام حسن عسکری علیه السّلام فرمود: «در آن وقت که حجّت (عج) متولّد شد، ظالمان گمان کردند که ایشان مرا می کشند تا اینکه نسل مرا قطع کنند، پس چگونه قدرت خداوند را دیدند و او را (حضرت مهدی (عج)) را مؤمل نامیدند». («نجم الثّاقب»، باب دوّم، ص 107)
فدای تو ای حجة بن الحسن(ع)
سرا پای من جسم و هم جان من
تو مطـلوب آن عــاشقی کـــارزو
ز مـــرد و زنــش دارد ای نیکــخــو
که یاد تو بنماید و سـر دهـــــد
ز دل نالــــه هــا ای ولــیّ احــــد
رجوع شود به واژه: مأمول
مبارکه رجوع شود به واژه: اقامتگاه قائم (عج) در غیبت کبری