اسم الکتاب : دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه المؤلف : جمعی از نویسندگان الجزء : 1 صفحة : 597
محدث
محدّث اسم مفعول از ریشه حدَّث، یحدِّثُ به معنای کسی است که حدیث و خبر
تازه به او گویند و منظور از آن این است که ائمهعلیهم السلام با فرشتگان
رابطه دارند و اگرچه مانند پیامبر خود آنها را در سرشت اصلی نمیبینند؛ ولی
سخن آنان را میشنوند و از آنها حقایقی را دریافت میکنند. این کنایه از
یک مقام معنوی است که یک درجه از مقام نبوّت فروتر است و این لفظ به این
معنا، یکی از القاب مخصوص امامعلیه السلام محسوب میشود. امام باقرعلیه
السلام در این باره فرمود: «امیرمؤمنانعلیه السلام به ابن عباس فرمود:
همانا شب قدر در هر سال وجود دارد و همانا در آن، امرِ یک ساله نازل میشود
که این امر به ائمه بعد از پیامبر خواهد بود. ابن عباس گفت: آنان کیانند؟
فرمود: من و یازده نفر از نسل من امامانیاند که همگی محدَّث میباشند».
[1] . محمدبن مسلم گوید: «کلمه محدَّث نزد امام صادقعلیه السلام ذکر
شد، حضرت فرمود: محدَّث کسی است که صدا را بشنود و شخص را نبیند. به حضرت
عرض کردم: قربانت گردم! امام از کجا میفهمد که آن کلام فرشته است؟ فرمود:
آرامش و وقاری به او عطا میشود که میفهمد آن کلام از فرشته است». [2] . سماعةبن
مهران گوید: «من و ابوبصیر و محمدبن عمران در مکه داخل یک منزل بودیم.
محمدبن عمران گفت: من از امام ششم شنیدم که میفرمود: ما دوازده محدَّث
باشیم. ابوبصیر گفت: تو را به خدا این را از امام ششم شنیدهای؟ او دو بار
سوگند خورد که آن را از وی شنیده است». [3] .
[1] کتاب الغیبة، ص 142، ح 106. [2] الکافی، باب ان الائمة محدثون مفهمون، ح 4. [3] کمالالدین و تمام النعمة، ج 2، ص 8.
اسم الکتاب : دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه المؤلف : جمعی از نویسندگان الجزء : 1 صفحة : 597