شعبان

«شعبان» نام ماه هشتم از ماه‌های قمری است که پس از ماه «رجب» و پیش از ماه «رمضان» قرار دارد.
ازآن‌جهت‌که دارای عظمت فراوانی است، از آن به عنوان «شعبان المعظم» یاد و در روایات فراوانی از معصومین‌علیهم السلام از آن به بزرگی نام برده شده است. [1] .
مناسبت‌های فرخنده‌ای در این ماه وجود دارد که بر عظمت آن افزوده است؛ مانند ولادت با سعادت حضرت حسین‌بن علی‌علیه السلام در روز سوم این ماه ولادت حضرت ابوالفضل عباس در روز چهارم آن.
روز پنجم این ماه نیز پیشوای چهارم شیعیان پای به جهان گذاشته و طبق نقلی علی اکبر در روز یازدهم این ماه دیده به جهان گشوده است.
در سحرگاه نیمه ماه شعبان، آخرین خورشید آسمان ولایت و امامت طلوع کرده و عظمت و جلالت خاصی به این ماه بخشیده است. شب نیمه ماه شعبان «لیلةالبرات» نیز نامیده شده است؛ [2] چرا که در آن شب براتِ آزادی از آتش به اهل طاعت و بندگی عطا می‌گردد.