تناثر النجوم

«تناثر» به معنای پراکنده شدن و از بین رفتن و «نجوم» به معنای ستارگان است. در سال پایانی غیبت صغری و آغاز غیب کبری، ستارگان فروزان بسیاری در آسمان علم و دانش و تقوا، افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند.
مرحوم کلینی صاحب کتاب شریف الکافی [1] ، علی بن بابویه قمی و سمری آخرین سفیر حضرت حجّت‌علیه السلام از جمله کسانی هستند که در سال 329 ه دار فانی را وداع گفتند. [2] این سال، به جهت کثرت در گذشت دانشمندان شیعی، به «سنه تناثر النجوم» شهرت یافت.