مقامات عرفانی امام کاظم

عبدالله یافعی می‌نویسد: « الامام موسی کان صالحا عابدا، جوادا، حلیما، کبیر القدر و هو احد الأئمة الاثنی عشر المعصومین فی اعتقاد الامامیة و کان یدعی بالعبد الصالح لعبادته و اجتهاده، و کان سخیا کریما، کان یبلغه عن الرجل یؤذیه فیبعث الیه بصرة فیها الف دینار. » [1] . « امام موسی کاظم مردی صالح و عابد و بخشنده و بردبار بود. او دارای مراتب و مدارج عالی اخلاقی و عرفانی بود. او یکی از ائمه دوازده گانه در اعتقاد شیعه است.
او به عبد صالح شهرت داشت زیرا بسیار عابد و کوشا در سر علم و عبادت بود.
او به قدری بخشنده و کریم بود که اگر مردی او را اذیت می‌کرد او یک کیسه هزار دیناری برای او می‌فرستاد. (نه اینکه در صدد تلافی برآید). »
بدی را بدی سهل باشد جزا
اگر مردی أحسن الی من أساء
سبط ابن‌جوزی می‌نویسد:
« موسی بن جعفر کان یدعی العبد الصالح و کان حلیما کریما اذا بلغه عن رجل یؤذیه بعث الیه بمال » [2] . « موسی بن جعفر مشهور به « عبد صالح » مردی بردبار و کریم بود. هرگاه مردی او را آزار می‌داد برای او مال فراوان می‌فرستاد. » ابوحاتم می‌نویسد:
« موسی بن جعفر ثقة صدوق، امام من ائمة المسلمین » [3] . « موسی بن جعفر مردی موثق و مورد اعتماد و راستگوست و او امامی از ائمه مسلمین می‌باشد. »
احمد بن حجر الهیتمی می‌نویسد: « موسی الکاظم هو وارث ابیه علما و معرفة و کمالا و فضلا سمی الکاظم لکثرة تجاوزه و حلمه و کان معروفا عند اهل العراق بباب الحوائج عند الله و کان اعبد اهل زمانه و اعلمهم و اسخاهم » [4] .
« موسی کاظم وارث پدرش امام صادق در علم و معرفت و کمال و فضیلت بود و نامیده شد به کاظم برای آنکه هر کس به او تجاوز و تعدی می‌کرد به او پاداش خیر می‌داد.
حلم و صبر او معروف است و در عراق او را باب‌الحوائج گویند زیرا حوائج مردم را بر می‌آورد.
او عابدترین و دانشمندترین و بخشنده‌ترین مردم زمان خود بود. »
محمد بن طلحة الشافعی گوید: « موسی بن جعفر الکاظم هو الامام الکبیر القدر، العظیم الشأن الکبیر، المجتهد الجاد فی الاجتهاد، المشهور بالکرامات، یبیت الیل ساجدا و قائما، و یقطع النهار متصدقا و صائما، و لفرط حلمه و تجاوزه عن المعتدین علیه دعی کاظما، کان یجازی المسی‌ء باحسانه الیه و یقابل الجانی بعفوه عنه و لکثرة عبادته کان یسمی بالعبد الصالح و یعرف بالعراق « بباب الحوائج الی الله » لنجح مطالب المتوسلین الی الله تعالی به، کراماته تحار منها العقول، بان له عند الله تعالی قدم صدق لا تزل و لا تزل. »
« موسی بن جعفر امامی بزرگوار در شأن و قدر و جلالت است که نهایت کمال و کوشش را در عبادت داشت. او به کرامات بسیاری مشهور است. شب‌ها را به سجده و روزها را به روزه و صدقه می‌گذراند. از شدت حلم و بردباری او در مقابل گناه و آزار متجاوزان و بدکاران به نام « کاظم » خوانده می‌شد. هر کس به او بدی می‌کرد، او در مقابل، احسان می‌نمود و در برابر جنایت، عفو و بخشش می‌نمود. او را به خاطر کثرت عبادتش عبد صالح گفته‌اند و در عراق معروف به باب‌الحوائج شد زیرا هر کس متوسل به او می‌شد حوائجش روا می‌شود.
کرامات و خوارق عادات او عقل را حیران می‌کند و او چرا چنین نباشد با اینکه در راه صدق و حقیقت و ایمان، لحظه‌ای متزلزل نشد و قدم سست نکرد. »
این بود نمونه‌هایی از اعترافات بزرگان اهل سنت به مقامات و فضایل والای عرفانی امام موسی بن جعفر علیه‌السلام. الفضل ما شهدت به الأعداء