سجده های طولانی

روایت شده: آن حضرت، نماز شب را می‌خواند، و آن را به نماز صبح متصل می‌کرد، سپس تا طلوع خورشید، به تعقیب نماز اشتغال داشت و بعد به سجده می‌رفت، و سر از سجده برنمی‌داشت تا نزدیک ظهر فرامی‌رسید و بسیار دعا می‌کرد به خصوص این دعا را بسیار تکرار می‌کرد: اللهم انی اسئلک الراحة عند الموت، و العفو عند الحساب: «خدایا! از درگاهت، استراحت هنگام مرگ، و عفو هنگام حسابرسی را درخواست می‌کنم.» روایت شده: آن حضرت روزی وارد مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله در مدینه شد، در اول شب به سجده رفت، شنیده شد که در سجده می‌گفت: عظم الذنب من عبدک، فلیحسن العفو من عندک، یا اهل التقوی و یا اهل المغفرة: «گناه از بنده‌ات بزرگ شد، پس عفو از پیشگاهت، نیکو و زیبا خواهد گردید، ای سزاوار پرهیزکاری و آمرزش.» این دعا را مکرر گفت، تا صبح شد [1] .
نیز روایت شده: امام کاظم علیه‌السلام آن قدر از خوف خدا می‌گریست که محاسنش از اشک چشمش خیس می‌شد، و هنگامی که آیات قرآن را می‌خواند، محزون می‌شد و گریه می‌کرد، و شنونده‌ها آن چنان تحت تأثیر تلاوت قرآن آن حضرت می‌شدند که بی‌اختیار گریه می‌کردند [2] .