سجده های طولانی

روزی هارون با ربیع دربان، به پشت‌بام زندان آمدند. هارون از سوراخ بام زندان به داخل نگاه کرد و گفت: « این جامه چیست که در قعر زندان افتاده و هر روز نظر مرا به خود جلب می‌کند؟ » ربیع گفت: « ای هارون! تو نیک می‌دانی که این جامه نیست، بلکه بدن نحیف و رنجور موسی بن جعفر است که هر روز از هنگام طلوع خورشید تا ظهر در حال سجده است! » هارون: « ان هذا من رهبان بنی‌هاشم. » « این شخص به راستی از راهبان و عابدان بنی‌هاشم است. » ربیع: « پس چرا او را به زندان افکنده‌ای و بر او سخت گرفته‌ای؟! » هارون: « هیهات! لابد من ذلک! » « هیهات! این کار قطعا باید انجام شود! » [1] .