زنده شدن گاو

علی بن مغیره - که یکی از راویان حدیث و از اصحاب امام موسی کاظم علیه السلام می‌باشد - حکایت کند: روزی در منی و عرفات بودیم که امام موسی کاظم علیه‌السلام در مسیر راه به زنی برخورد کرد، که مشغول گریه و زاری بود؛ و نیز کودکان خردسالش در اطراف او گریان بودند.
امام کاظم علیه‌السلام به طور ناشناس نزدیک رفت و علت گریه آنها را جویا شد؟ زن اظهار داشت: ای بنده خدا! من دارای فرزندانی خردسال هستم؛ و تنها سرمایه زندگی برای امرار معاش ما یک گاو بود که ساعتی قبل مرد؛ به همین جهت، گریان هستم چون دیگر وسیله امرار معاش نداریم. حضرت فرمود: دوست داری آن را زنده کنم؟ زن عرضه داشت: بلی. پس حضرت کنار رفت و دو رکعت نماز خواند و دست خود را به سوی آسمان بالا برد و لبهای مبارک خود را حرکت داد و زمزمه ای نمود، که من نفهمیدم چه دعائی را خواند.
پس از آن، امام علیه‌السلام از جای برخاست و به سمت گاو مرده آمد و با پای مبارک خود بر پهلوی گاو زد. ناگهان گاو زنده گردید و بلند شد و سرپا ایستاد، همین که زن چشمش به گاو افتاد - که زنده شده است - سراسیمه کنان فریاد کشید: این شخص، عیسی به مریم است.
و چون امام کاظم علیه‌السلام داد و فریاد آن زن را شنید، سریع حرکت نمود و خود را در بین جمعیت پنهان کرد، تا کسی آن حضرت را نشناسد [1] .