معاویه و شگفتی‌های روزگار

ابن‌عباس روایت کرده است:
روزی امام حسن علیه‌السلام وارد مجلس معاویه شد و جمعیت زیادی نشسته بودند. امام حسن علیه‌السلام مجبور شد جلوی پای معاویه بنشیند. معاویه گفت: شگفتا! عایشه می‌پندارد من لایق حکومت نیستم! خدا او را بیامرزد و با اینکه پدر این نشسته (امام حسن علیه‌السلام) «مقصود علی بن ابیطالب علیه‌السلام است» با من در این امر منازعه کرد، ولی خداوند به او مهلت نداد و از دنیا رفت.
قال علیه‌السلام:
أو عجب ذلک یا معاویة؟. قال: ای و الله. قال: أفلا أخبرک بما هو أعجب من هذا؟. قال: ما هو؟. قال علیه‌السلام: جلوسک فی صدر المجلس و أنا عند رجلیک. [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(ای معاویه! آیا این تعجب آور است؟ معاویه گفت: آری، به خدا سوگند. امام حسن علیه‌السلام فرمود: آیا به شگفت آورتر از این آگاهت نکنم؟. گفت: آن چیست؟ فرمود: نشستن تو در صدر مجلس، در حالی که من جلوی پاهایت نشسته‌ام.)