معراج پایگاه ابرار

امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
شبی که به معراج رفتم، خداوند عزوجل به من وحی فرمود: یا محمد؛ چه کسی را در زمین از امتت به جای خود گذاشتی؟
- در حالی که خدا داناتر بود -، گفتم: ای پروردگارم؛ برادرم را.
خداوند فرمود: علی بن ابی‌طالب را.
گفتم: آری، ای پروردگار من.
سپس فرمود: ای محمد؛ به درستی به اهل زمین نگاه نمودم به اطلاع کامل، پس تو را برای ذکر و یاد خودم انتخاب نمودم. به یاد تو هستم مگر اینکه تو هم به یاد من هستی، من محمود هستم و تو محمد.
دوباره نگاه کردم به اهل زمین با اطلاع کامل، و از آنها علی بن ابی‌طالب را انتخاب کردم و او را وصی و جانشین تو قرار دادم. تو سید و بزرگ پیامبران هستی و علی سید و بزرگ جانشینان آنها. من اسم او را از اسم خود گرفتم. من أعلی هستم و او علی.
ای محمد؛ انی خلقت علیا و فاطمة و الحسن و الحسین و الأئمة من نور واحد، ثم عرضت ولایتهم علی الملائکة، فمن قبلها کان من المقربین و من جحدها کان من الکافرین.
یا محمد؛ لو أن عبد من عبادی، عبدنی حتی ینقطع، ثم لقینی جاحدا لولایتهم أدخلته ناری.
ای محمد؛ همانا من؛ علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان بعد از او (علیهم‌السلام) را از یک نور آفریدم. بعد از آن، ولایت و دوستی آنها را بر همه‌ی فرشتگان عرضه نمودم. فرشتگانی که ولایت و دوستی آنها را پذیرفتند از نزدیکترین آنها به من شدند و کسانی نپذیرفتن از کافران شدند. ای محمد؛ اگر بنده‌ای از بندگانم مرا عبادت کند تا اینکه نفسش قطع شود، و مرا ملاقات کند در حالی که ولایت و دوستی آنها را نداشته باشد او را بر آتش داخل می‌کنم.
سپس پروردگارم به من فرمود: ای محمد؛ آیا دوست داری آنها را ببینی؟ گفتم: آری.
فرمود: از آنجا که هستی جلوتر بیا.
من قدمی پیش رفتم در حالی که علی بن ابی‌طالب و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و حجة بن الحسن (علیهم‌السلام) را دیدم، او - حضرت مهدی علیه‌السلام - در وسط آنها ایستاده و مانند ستاره‌ای می‌درخشید.
در آن حال به خداوند عرض کردم: ای پروردگار من؛ این‌ها چه کسانی هستند؟
فرمود: اینان امامان بعد از تو هستند و آن ایستاده، قیام کننده‌ی من است. کسی است که حلال می‌کند حلال مرا، و حرام می‌کند حرام مرا، و از دشمنانم انتقام می‌گیرد.
یا محمد؛ أحببه فأنی أحبه و من احب من یحبه.
ای محمد؛ او را - حضرت مهدی علیه‌السلام - دوست بدار که همانا من او را دوست می‌دارم و دوست می‌دارم کسی را که او را دوست بدارد. [1] .