علل گریه امام حسن به هنگام شهادت

امام حسن علیه‌السلام به هنگام شهادت می‌گریست. شخصی از آن حضرت پرسید: شما چرا گریه می‌کنید؟ زیرا نسبتی که شما با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دارید کسی ندارد و بیست بار پیاده حج بجا آوردی و سه بار مالت را با خدا تقسیم کردی؟.
قال علیه‌السلام:
انما أبکی لخصلتین لهول المطلع و فراق الأحبة [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(برای دو مورد گریه می‌کنم: برای هراس از لحظه‌ی دیدار و دیگری جدایی یاران.)
و در حدیث دیگری آمده است: امام حسین علیه‌السلام از امام حسن علیه‌السلام پرسید: چرا بی‌تابی می‌کنی؟ با اینکه بر پدرانت رسول خدا و علی علیه‌السلام و مادرانت فاطمه و خدیجه و دایی‌هایت قاسم و طاهر و بر عموهایت حمزه و جعفر وارد می‌شوی؟.
قال علیه‌السلام:
یا أخی ما جزعی الا أنی أدخل فی أمر لم أدخل فی مثله و أری خلقا من خلق الله لم أر مثلهم قط [2] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(برادرم! بی‌تابی من جز برای آن نیست که وارد فضایی می‌شوم که تاکنون وارد چنین فضایی نشده‌ام و آفریدگانی از خلق خدای می‌بینم که هرگز چون آنها را ندیده‌ام.)
و در حدیث دیگری آمده است: از امام علیه‌السلام علت گریه‌اش را پرسیدند.
قال علیه‌السلام:
انی أسلک طریقا لم أسلکها، و أقدم علی سید لم أره [3] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(من رهسپار راهی هستم که تاکنون گام در آن ننهاده‌ام و مهمان بزرگواری هستم که ندیدمش.)