شرایط امام برای بیعت با معاویه

امام حسن مجتبی علیه‌السلام پس از مشاهده‌ی بی‌وفایی یاران، و آمدن معاویه به کوفه عبدالله بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب را که خواهرزاده‌ی معاویه بود به سوی او فرستاد و به او فرمود:
قال علیه‌السلام:
صر الی معاویة له عنی: انک ان أمنت الناس علی أنفسهم و اموالهم و اولادهم و نسائهم بایعتک، و ان لم تؤ منهم لم أبایعک [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(به او فرمود: برو به جانب معاویه و از طرف من به او بگو: تو اگر مردم را نسبت به جان‌ها و اموال و فرزندان و زنانشان امان دهی، با تو بیعت می‌کنم و اگر امان ندهی با تو بیعت نمی‌کنم.)
و در حدیث دیگری آمده است، آنگاه که معاویه وارد کوفه شد، به دارالاماره رفت و برای امام حسن مجتبی علیه‌السلام پیغام داد که برای بیعت با من حاضر شو، امام علیه‌السلام برای او پیغام فرستاد که با تو بیعت می‌کنم به این شرط که همه‌ی مردم در امان باشند. معاویه در پاسخ گفت: همه در امانند، مگر قیس بن سعد. امام دوباره به او پیغام داد که:
فأرسل الیه الحسن علیه‌السلام: أبایعک علی أن الناس کلهم آمنون...
فقال معاویة: الناس کلهم امنون الا قیس بن سعد، فانه لا أمان له عندی.
فأرسل الیه الحسن علیه‌السلام: انی لست مبایعا، أو تؤمن الناس جمیعا و الا لم أبایعک [2] .
(امام حسن علیه‌السلام در جواب معاویه پیغام فرستاد که: با تو بیعت می‌کنم که تمام مردم در امنیت (امان) باشند. معاویه گفت: همه‌ی مردم در امان هستند، مگر قیس بن سعد که به او امان نمی‌دهم. سپس امام حسن علیه‌السلام در جواب او پیغام فرستاد که: من بیعت نمی‌کنم، مگر آن که تمام مردم را امان دهی و گرنه با تو بیعت نمی‌کنم.)