سخن امام حسن با امام علی از قتل عثمان

هنگامی که امام علی علیه‌السلام برای مقابله‌ی با آشوبگران جمل و ناکثین عازم بصره بود در ربذه توقفی نمود. امام حسن علیه‌السلام بعد از نماز ظهر در مقابل آن حضرت نشست و گفت: من نمی‌توانم با شما خیلی صحبت کنم. آنگاه گریه کرد و امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: گریه نکن و سخن خویش را بیان کن. امام حسن علیه‌السلام فرمود:
قال علیه‌السلام:
ان الناس حصروا عثمان فسألتک ان تعتزلهم و تلحق بمکة حتی تؤب الی العرب عوازب احلامها فأبیت، ثم قتله الناس فسألتک أن تعتزل الناس فلو کنت فی حجر ضب لضربت الیک العرب اباط الابل حتی یستحزجوک فغلبتنی، و أنا أس لک الیوم أن لا تقدم العراق، فأنی أخاف علیک أن تقتل بمضیعة [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(مردم عثمان را در محاصره گرفتند و من از شما درخواست کردم که از آنها کناره گرفته و راه مکه در پیش گیری تا بردباری دور افتاده‌ی عرب به او بازگردد و شما نپذیرفتید. سپس از شما درخواست کردم که از چشم مردم دور بمانید چه آن که اگر در هر گوشه‌ای پنهان شوی عرب چندان شتر به سوی تو خواهند دوانید تا تو را بیابند. و امروزه با ناامیدی از اینکه پیشنهادم پذیرفته شود. از تو می‌خواهم که به سوی عراق نروی، زیرا من بر شما بیمناکم که مبادا در گندم‌زاری کشته شوی.)