رهاورد گردش ستارگان در آسمان

مرحوم مجلسی در بحارالأنوار از کتاب النجوم نقل کرده است که امام حسن علیه‌السلام خطبه‌ای درباره‌ی نجوم ایراد فرمود:
قال علیه‌السلام:
ثم اجری فی السماء مصابیح ضوؤها فی مفتحة و حارثها بها و جال شهابها من نجومها الدراری المضیئة التی لولا شوؤها ما أنقذت ابصار العباد فی ظلم اللیل المظلم بأهواله المدلهم بحنادسه و جعل فیها ادلة علی منهاج السبل لما أحرج الیه الخلیقة من الانتقال، و التحول و الاقبال و الادبار [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(سپس در آسمان چراغ‌هایی شناور ساخت که روشنایی آنها از خزانه‌ی (قدرت خدا) است و به این وسیله از این چراغ‌ها محافظت کرده است. و آسمان در مقام پرورش روشنایی و نورافشانی، از ستارگان فروزان و درخشنده روشنایی گرفت که اگر پرتو آنان نبود، در تیرگی شب قیرگون و در سیاهی‌های تو در تو، چشمان بندگان چیزی را نمی‌دید و در آن راهنماهایی برای پیدا کردن راه، به آنچه که آفریدگان در جابجایی و آمد و شد بدان نیاز دارند، قرار داد.)