آخرت

ضرورت آمادگی برای آخرت
جنادة بن ابی‌امیه می‌گوید در آن لحظه‌هایی که امام مجتبی علیه‌السلام مسموم شد و در بستر بیماری آرمیده بود خدمت آن حضرت رسیدم، در حالی که طشتی در پیش روی او قرار داشت که پر از خون جگر آن امام معصوم بود. سلام کردم و گفتم: ای پسر پیامبر! چرا خود را معالجه نمی‌کنید؟.
امام مجتبی علیه‌السلام در پاسخ من فرمود: ای بنده‌ی خدا! مرگ را به چه چیزی می‌توان علاج کرد؟.
اینجا بود که زیر لب زمزمه کردم؛ «انا لله و انا الیه راجعون»
امام متوجه من شد و فرمود:
ای جناده! رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ما خبر داد که امامان معصوم دوازده نفرند که یازده نفر آنان از فرزندان امام علی علیه‌السلام و حضرت فاطمه علیهاالسلام می‌باشند که همه یا با شمشیر و یا با زهر به شهادت می‌رسند.
پس طشت پر از خون را از پیش روی امام مجتبی علیه‌السلام برداشتند در حالی که آن حضرت می‌گریست، در چنین حالت بسیار حساسی خطاب به امام مجتبی علیه‌السلام گفتم ای پسر رسول خدا مرا نصیحتی فرما.
قال علیه‌السلام:
استعد لسفرک و حصل زادک قبل حلول أجلک [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(خود را برای سفر آخرت آماده کن و توشه‌ی سفر آخرت را پیش از آن که مرگت فرارسد، فراهم کن.)