پیش از من، متصدیان امور به کارهایی دست یازیدند که با دستورات صریح رسول خدا(ص) مخالف بود. آنها از روی عمد و توجه، مرتکب تحریف و شکستن سنتهای نبوی و تعییر احکام الهی گشتند. من اگر می‌خواستم مردم را بر ترک آن احکام وادار سازم و احکام غییر یافته را به حالت نخستین آنها یعنی هنانطور که زمان رسول خدا(ص) معمول بود بازگردانم ، لشکریانم از گردم پراکنده می‌شدند و یکه و تنها باقی می‌ماندم و یا حداکثر اندکی از شیعیانم با من همراهی می‌نمودند؛ شیعیانی که برتری مرا از کتاب خدا و سنت نبوی شناخته بودند.... [1] .
(حتی بک بار) به مردم گفتم: در ماه رمضان، جز برای ادای فریضه واجب، در مسجد اجتماع نکنند به آنها گفتم: خواندن نمازهای مستحبی با جماعت بدعت است. [2] در این بین بعضی از سربازانم برآشفته و گفتند: ای اهل اسلام سنت عمر تغییر یافت، علی ما را از نماز جماعت در ماه رمضان باز می‌دارد؟!. (حماقت را تا جایی رساندند) که من ترسیدم در میان بخشی از سربازانم شورش بر پا شود.
از اختلاف و پیروی کورکورانه ایشان از بیشوایان گمراهی چه مصیبتها که نکشیدم؟!
قال علی (ع):... قد عملت الولاه قبلی اعمالا خالفوا فیها رسول الله (ص) متعمدین لخلافه ناقضین لعهده مغیرین لسنته و لو حملت الناس د علی ترکها و حولتها الی مواضعها و الی ما کانت فی عهد رسول الله (ص) لتفرق عنی جندی حتی ابقی وحدی او قلیل من شیعتی الذین عرفوا فضلی و فرض امامتی من کتاب الله عزوجل و سنه رسول الله (ص)....
و الله لقد الناس ان لایجتمعوا فی شهر رمضان الا فی فریضه و اعلمتهم ان اجتماعهم فی النوافل بدعه فتنادی بعض اهل عسکری ممن یقاتل معی: یا اهل الاسلام غیرت سنه عمر ینهانا عن الصلاه فی شهر رمضان تطوعا. و لقد خفت ان یثوروا فی ناحیه جانب عسکری.
ما لقیت من هذه الامه من الفرقه و طاعه ائمه الضلاله و الدعاه الی النار...! [3] .