حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به نویسنده و منشی خود، عبیداللّه بن ابی رافع در طرز استفاده از بیت المال، و در روش نویسندگی، خطّ و خطّاطی دستوراتی می‌دهند که امروزه در تمام محافل هنری و خطّ نویسی، و ماشینهای تایپ و کامپیوتر و چاپ پذیرفته شده است که فرمود:
ألْقِ دَواتَکَ، وَ أَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِکَ، وَ فَرِّجْ بَینَ السُّطُورِ، وِ قَرْمِطْ بَینَ الْحُروُفِ، فَاِنَّ ذلِکَ أجْدَرُ بِصَباحَةِ الْخَطِّ
«در مرکّب دواتت لیقه بگذار «که نریزد و حرام نشود» و نوک قلم را طولانی نما «که بتواند ریز بنویسد» و بین سطرها فاصله بگذار «تو در تو و دَر هم ننویس» و فاصله بین حروف را کم کن «که حدّاکثر استفاده از کاغذ بشود و از دراز نویسی یا کشیدن برخی از حروف خودداری کن» که عمل به این دستورات به جلوه و زیبائی خطّ می‌افزاید.» [1] .