وقتی یهودیان پیمان شکستند و خیبر محاصره شد، یهودیان فکر می‌کردند که درون قلعه‌های مستحکم خود در امانند،
زیرا چند حلقه دیوار تو در تو، و درب ورودی بزرگ، یهودیان را در خود گرفته بود، و شجاعان و دلاوران آنها بالای دیوارها به کمین نشسته بودند، و هر چند وقت یکبار بزرگ قهرمان آنان (مرحب خیبری) دروازه را باز می‌کرد و به مسلمانان یورش می‌آورد.
روز اوّل خلیفه اوّل و روز دوّم خلیفه دوم و روز سوّم خالد به خطّ مقدّم رفتند، امّا فرار کردند، که رسول خدا فرمود:
لَأعْطینَّ الرَّایةَ غَداً رَجُلاً یحِبُّ اللَّه وَ رَسُولَهُ وَ یحِبُّهُ اللَّه وَ رَسُولُهُ، یفْتَحُ اللّهُ عَلی یدَیهِ
(فردا پرچم اسلام را به دست کسی می‌سپارم که خداوند و پیامبر رادوست دارد و خدا و پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم او را دوست دارند و خدا با دست او مسلمانان را پیروز می‌کند.)
چون علی علیه السلام دچار چشم درد بود و حضور نداشت، آن شب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم علی علیه السلام را طلبید و آب دهان بر چشم مبارکش مالید و فردا او را به جبهه فرستاد که مرحب خیبری یهودی را کشت و دروازه خیبر را کند، که چهل نفر آن را نمی‌توانستند بلند کنند، و پیروزمندانه بازگشت. [1] .