كسى كه مدّت دو سال با نيّت اقامه دائم يا بدون چنين نيّتى در مكّه مجاور شده باشد در سال سوّم تكليف او اين است كه حجّ واجبش يعنى تمتّع به افراد منتقل مى‌شود ولى قبل از آن بايد به همان حجّ تمتّع مبادرت ورزد.

فرع‌

بر غير متمتع قربانى واجب نيست.

فرع‌

در تمتّع قربانى از جمله اعمال و نسك است نه آنكه وجوبش به عنوان جبران فوت شدن احرام از ميقات باشد.

مسئله چهارم‌

مشروع نيست عمره و حجّ را به يك نيّت بجاى آورند و در صورت ارتكاب اين عمر هردو باطل هستند.

و نيز جائز نيست هركدام از حج و عمره را قبل از محلّ شدن از اوّلى بجاى آورند چه آنكه در اين صورت دوّمى باطل است منتهى اگر دوّمى عمره باشد مطلقا باطل است و اگر حجّ باشد در صورتى كه قبل از سعى عمره به آن مشغول گردد باطل تلقى مى‌گردد.

و اگر بعد از آنكه سعى عمره را انجام داد و هنوز تقصيرنكرده‌ [1] نيّت احرام حجّ نمود و در اين عمل تعمّد داشت در روايت آمده است كه وى بر حجّ مفرده باقى مى‌باشد.

[1] يعنى ناخن يا موى را كوتاه نكرده است.