4- روزه يوم الشك بنيّت وجوب‌ [1]

فرع‌

اگر يوم الشك را به نيّت مستحب روزه بگيرند و بعدا معلوم شود رمضان بوده روزه‌اى كه گرفته‌اند مجزى بوده و روزه ماه مبارك محسوب مى‌شود.

و اگر صائم در نيت خود ترديد بياندازد يعنى اين طور نيّت كند:

اگر روزه اول ماه رمضان است آن را به قصد وجوب مى‌گيريم و در غير اين صورت (روز آخر شعبان باشد) آن را به نيّت مستحب انجام مى‌دهم.

در صحّت اين روزه بين فقهاء دو قول است:

اقرب القولين از نظر ما اين است كه روزه صحيح بوده و از واقع مجزى مى‌باشد.

5- نذر معصيت حرام بوده و روزه‌اى هم كه شخص بواسطه اين نذر بر خود واجب كرده حرام مى‌باشد.

6- روزه سكوت‌ [2]

7- روزه وصال‌ [3]

8- روزه واجب را در سفر بگيرند مگر آنچه قبلا استثناء شد.

[1] مقصود از « يوم الشك» روزى است مردّد بين آخر شعبان و اوّل رمضان‌

[2] مقصود آن است كه شخص نيّت كند روزه را در حال سكوت مى‌گيرم.

[3] روزه وصال به دو نحو واقع مى‌شود:

الف: آنكه نيّت كند دو روز يا بيشتر روزه بگيرد بطورى كه بين آنها افطار واع نشود.

ب: آنكه نيّت كند از اول طلوع فجر تا ساعاتى بعد از غروب صائم باشد.