غساله‌ [1] از نظر طهارت و نجاست همچون محلّ قبل از آن مى‌باشد [2]

مطهرات‌

مسئله چهارم‌

مطهرات (بكسر هاء) ده‌تا است باين شرح‌

1- آب: آب مطهّر تمام نجاساتى است كه قابل تطهير باشند.

2- زمين: زمين ته كفش و زير قدم را كه متنجس باشند پاك مى‌كند.

3- خاك: خاك در خصوص مورد ولوغ مطهّر مى‌باشد.

4- جسم طاهرى كه از آن براى تطهير مخرج غائط استفاده مى‌كنند مشروط باينكه غائط به اطراف تعدّى نكرده باشد. [3]

5- خورشيد: خورشيد از بين اشياء منقول تنها حصير و بوريا و از غير منقول تمام اجسامى را كه متنجس بوده و خيس باشند اگر بواسطه تابش خشگشان كند پاك مى‌نمايد.

6- آتش: آتش جسم متنجسى را كه بسوزاند و به خاكستر يا دود مبدّل نمايد پاك مى‌كند.

7- كشيدن و كم نمودن آب چاه‌

8- رفتن و كم شدن دو ثلث عصير [4] .

[1] كلمه « غساله » بضم غين و آن عبارتست از آبى كه پس از شستشو نمودن اجسام از آنها جدا مى‌شود

[2] در حكم غساله بين فقهاء اختلاف بوده و در آن چهار رأى مى‌باشد:

الف: غساله حكم قبل از خودش را دارد بنابراين اگر غساله اوّل به جسمى برخورد كند لازم است ملاقات را به تمام عدد معتبر آب كشيد.

ب: غساله حكم قبل از شستن را دارد، بنابراين اگر غساله به جسمى برخورد كند لازم است ملاقا را به تمام عدد معتبر آب كشيد چه غساله اوّل بوده و چه غساله بعدى.

ج: غساله حكم بعد از شستن را دارد، بنابر غساله مطلقا پاك بوده و ملاقا را متنجس نمى‌كند.

د: غساله حكم بعد از خودش را دارد بنابراين اگر غساله به جسمى برخورد كند لازم است ملاقا را يكبار كمتر از جسمى كه غساله از آن جدا شده آب بكشند.

[3] و در صورت تعدى آن به اطراف تنها با آب مى‌توان آن را تطهير نمود.

[4] عصير يعنى آب انگور وقتى جوش آمد نجس مى‌شود و زمانى كه دو ثلث آن بخار شود ثلث باقى مانده پاك مى‌گردد