[1] عبارتست از اينكه ماه محرّم را ابتداء
قرار داده و آن را سى روز حساب كرده و ماه بعدى يعنى صفر را ناقص و سپس ماه سوّم
يعنى ربيع الاول را تمام و بهمين نحو محاسبه مىكنند تا دوازده ماه تمام شود.
[2] عبارتست از اينكه در هر سال ماه شعبان
را تمام و رمضان را ناقص (29) حساب مىكنند.
البته تفاسير ديگرى براى آن نقل شده كه آنها را در كتاب « المباحث الفقهيه»
آوردهام.
[3] مقصود آن است غروب كردن هلال از غروب
كردن هلال معمولى بيشتر طول بكشد لذا از نظر اهل نجوم اين علامت آن است كه شب
گذشته اوّل ماه بوده.
[4] مقصود اين است كه مقدار جرم نورانى ماه
بزرگ و ضخيم باشد.
اسم الکتاب : عناوین الاحکام؛ ترجمه وشرح متن لمعه المؤلف : ذهنی تهرانی، سید محمد جواد الجزء : 1 صفحة : 253