فصل سوّم: در بيان مستحقين زكات
مستحقين زكات عبارتند از:
1- فقراء
2- مساكين
عبارت جامعى كه هردو را شامل بشود آن است كه بگوئيم:
كسى كه مالك خرج سال خود نباشد.
و در روايت آمده است كه:
مسكين حالش از فقير سختتر مىباشد.
تنبيه
خانه و خادم از مؤنه محسوب مىشوند.
فرع
صنعتگر و ملّاكى كه از ناحيه صنعت و ملك خويش بهرهمند شده و احتياجشان برطرف مىگردد غنى بوده و از اين بابت به ايشان نمىتوان زكات داد.
ولى اگر صنعت و ملك رفع نياز آنها را نكند جائز است فقط تتمه خرج ايشان را از زكات پرداخت.
3- عاملين.
منظور از ايشان كسانى هستند كه در تحصيل و جمعآورى زكات سعى و كوشش مى كنند.
4- مؤلّفة القلوب.
مقصود از ايشان كفّارى هستند كه با سهم قرار دادن از زكات براى ايشان به جهاد با كفّار ترغيبشان مىنمائيم.
برخى از فقهاء فرمودهاند: مسلمانان نيز از افراد مؤلفة القلوب مىباشند.