مسئله دوّم‌

درباره مبطون‌ [1] روايت است كه اگر در اثناء نماز ناگهان حدث از وى خارج شد بايد وضوء بگيرد و دنباله نمازش را ادامه دهد.

ولى برخى از فقهاء شيعه اين حكم را انكار كرده‌اند.

و بنظر ما اقرب همان مضمون روايت مى‌باشد چه آنكه روايت مزبور از امام باقر عليه الصلوة و السلام بوده و رجالش جملگى موثّق هستند.

مضافا به اينكه بين فقهاء اماميه شهرت نيز دارد.

مسئله سوّم‌

مستحب است در قضاء نماز عجله و شتاب كنند.

بايد توجّه داشت اگر نماز فوت شده نافله مى‌باشد لازم نيست منتظر باشند كه قضاء آن را در زمانى همانند زمان فوتش بخوانند.

فرع‌

درباره كسيكه نماز فريضه قضاء شده در ذمّه‌اش مى‌باشد دو قول است:

الف: برخى فرموده‌اند:

جائزز نيست كه وى نماز نافله بخواند.

ب: بعضى ديگر فرموده‌اند:

وى مى‌تواند نافله بخواند.

اقرب به واقع همين قول دوّم مى‌باشد و مأخذ و مدرك آن را در كتاب ذكرى بيان نموده‌ايم.

[1] كسى را گويند كه مبتلاء است به مرض اسهال شديد.