مسائل هفت‌گانه‌

مسئله اوّل‌

اگر نمازگذار نسبت بيكى از طرفين يا اطراف شك ظن پيدا كند بايد بنابر همان طرف گذارده و نمازش را براساس آن به اتمام برساند.

فرع‌

اگر نمازگذار پيش از آنكه نماز احتياط را بخواند يا اجزاء نسيان شده را قضاء نمايد مبتلاء به حدث گرديد على الاقوى موظّف است وضوء گرفته سپس نماز احتياط را خوانده يا اجزاء فراموش شده را بياورد.

فرع ديگر

اگر نمازگذار پس از خواندن نماز احتياط يقين كرد كه به آن محتاج بوده و در واقع نمازش ناقص واقع شده، نمازش صحيح مى‌باشد و اعاده‌اش لازم نيست مگر در صورتى كه بين نماز اصلى و احتياط از او حدث صادر شده باشد.

مسئله دوّم‌

در شك بين دو و چهار مرحوم ابو جعفر محمد بن بابويه حكم به بطلان نماز نموده و روايتى را بعنوان مدرك نقل فرموده.

روايت مزبور مسئول عنه آن معلوم نيست چه كسى مى‌باشد. آيا امام عليه السّلام است يا ديگرى لذا نميتوان از آن به عنوان حجّت ياد نمود.