مسائل فقهى مسئله اوّل‌

آب مضاف:

آب مضاف آبى است كه لفظ « آب » به تنهائى به آن گفته نشود بلكه هميشه با قيدى همراه باشد [1] .

احكام آب مضاف‌

براى آب مضاف احكامى است كه از جمله آنها چهار حكم ذيل مى‌باشد:

الف: آب مضاف ذاتا پاك مى‌باشد.

ب: آب مضاف پاك‌كننده غير نيست نه حدث را برطرف كرده و نه نجاست را [2]

ج: آب مضاف بواسطه ملاقات با نجاست متنجس مى‌شود اگر چه اوصاف سه گانه‌اش تغيير نكند.

د: آب مضاف متنجس را وقتى به كر متصل كنيم بشرطى كه آب مطلق شود پاك مى‌گردد [3]

[1] مانند: گلاب و آب هندوانه و آب ليمو و ...

[2] اين قول اصح اقوال در مسئله است در مقابل آن دو قول ديگر باين شرح وجود دارد:

الف: قول مرحوم صدوق، ايشان مى‌فرمايند:

با گلاب مى‌توان وضوء گرفت و غسل جنابت نمود

ب: قول مرحوم سيّد مرتضى، ايشان معتقدند:

با هر آب مضافى مى‌توان حدث را برطرف كرد چه با گلاب و چه با غير آن.

[3] در مقابل اين قول كه اصح اقوال است دو قول ديگر مى‌باشد:

الف: همين مقدار كه آب كرّ به مضاف متنجس متصل شد و از آن بيشتر بود و اوصافش را زائل كرد آب مضاف پاك مى‌شود

ب: صرف اتصال آب كرّ به آن مضاف متنجس را پاك مى‌كند.